Ραδιοφωνική συνέντευξη π.Στέφανου Αναγνωστόπουλου στην Πειραϊκή Εκκλησία που μεταδόθηκε στις 10 και 11/2/2021 με θέμα: ‘O γέροντας μου Εφραίμ Φιλοθεϊτης''
Απομαγνητοφώνηση: ΟΡΘΟΔΟΞΑ, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ & ΩΦΕΛΙΜΑ (Ομάδα στο viber)
Η διεύθυνση του βίντεο: https://youtu.be/5g4YmFm2v08
Σήμερα θα ακούσουμε το πρώτο μέρος από μία συζήτηση που είχαμε πριν από λίγο καιρό. Συνομιλήσαμε τηλεφωνικά με τον αγαπητό μας πατέρα Στέφανο Αναγνωστόπουλο (στις 2 Φεβρουαρίου του 2021), για τον πνευματικό του, για τον γέροντα του, για τον όσιο γέροντα Εφραίμ τον Φιλοθεΐτη. Υπήρξε πνευματικό του τέκνο σχεδόν σε όλη του την ζωή κι είναι πολύτιμη η εμπειρία που έχει ο πατήρ Στέφανος, μοναδικά τα βιώματα. Και τον παρακαλέσαμε, από αγάπη, να μεταφέρει και να μοιραστεί μαζί μας, μαζί με όλους μας, κάποια από αυτά τα βιώματα. Αν μπορούσε, και όσα θα μπορούσε να μοιραστεί μαζί μας. Το έκανε με πολύ αγάπη.
Η μεγάλη αυτή συζήτηση, θα έχουμε την ευκαιρία να την ακούσουμε σε δύο μέρη και να ωφεληθούμε όλοι μας, από αυτά τα θαυμαστά που καταθέτει ο πατήρ Στέφανος. Ο γέροντας Εφραίμ ο Φιλοθεϊτης, αναμφισβήτητα, είναι μία από τις μεγάλες οσιακές μορφές της εποχής μας. Δεν ξέρουμε πως στο μέλλον ο Θεός θα τα φέρει, ας ευχηθούμε όμως όλοι μας , να έχουμε την ευχή του να μας συνοδεύει. Κι αν έχετε και εσείς κάτι που θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας, μη διστάσετε να το κάνετε.
Πρώτο μέρος λοιπόν από αυτήν την συγκλονιστική και συγκινητική συζήτηση, με τον πατέρα Στέφανο Αναγνωστόπουλο, για τον όσιο γέροντα Εφραίμ τον Φιλοθεϊτη.
-πάτερ Στέφανε, ευλογείτε
π.Στέφανος: ο Κύριος
-Με πολύ χαρά σας έχουμε τηλεφωνικά κοντά μας σήμερα εδώ στην Πειραϊκή εκκλησία. Και θα θέλαμε, έχοντας ακούσει πάρα πολλά από εσάς τον τελευταίο καιρό, γιατί είχατε κάνει αρκετές ομιλίες, πολύ συγκινημένος, για τον μακαριστό γέροντά σας, τον πολυσέβαστο ανά τη ορθοδοξία, γέροντα Εφραίμ τον Φιλοθεϊτη.
π.Στέφανος: Μάλιστα
-Θα θέλαμε λοιπόν αυτή την επικοινωνία που έχουμε σήμερα για να ακούσουμε από εσάς, αυτά που ζήσατε, όσα μπορείτε να μας διηγηθείτε κοντά του όλα αυτά τα χρόνια. Τις πολύτιμες εμπειρίες που αποκομίσατε, τα διδάγματα και την ευλογία που ζήσατε, σε έναν πανθομολογουμένως σύγχρονο άγιο γέροντα της εποχής μας.
π.Στέφανος: Ναι
-Να ξεκινήσουμε αν θέλετε και εσείς από την δική σας γνωριμία με τον μακαριστό όσιο γέροντα Εφραίμ;
π.Στέφανος: Ναι
Η γνωριμία γένοιτο όπως έχω πει και στο κήρυγμα, με αφορμή το 1961 που ήρθε ο Απόστολος Κουτσιμπός, (ο μετέπειτα μοναχός Εφραίμ και αργότερα ηγούμενος Ξηροποτάμου) o οποίος ήρθε να με γνωρίσει στον Εύοσμο Θεσσαλονίκης, όπου υπηρετούσα, και μου ανέφερε σχετικά. Η αφορμή που ήρθε αυτός, (δεν ήταν μόνο αυτός ήταν και άλλοι φοιτητές), γιατί εγώ έκανα κάτι μαθήματα περίεργα για εκείνη την εποχή, από το συμβουλευτικό εγχειρίδιο του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου. Αυτό άκουγαν οι φοιτητές οι Θεολόγοι και ερχόντουσαν. Έτσι ήρθε και αυτός.
Του Λέω: - ποιόν έχεις πνευματικό; - Έχω έναν γέροντα νεαρό που αργότερα θα πάω να γίνω και εκεί μοναχός - πως λέγεται; -Εφραίμ (μου είπε) - Θέλω να τον γνωρίσω (γιατί μου μίλησε εντωμεταξύ για την προσευχή αυτή, την νοερά, που την είχα εγώ λαχτάρα να την γνωρίσω λόγω του ότι διάβαζα τότε τον πρώτο εκδοθέντα τόμο της Φιλοκαλίας στην αρχαία γλώσσα όπως εγράφησαν. Όπως επίσης και το βιβλίο “Οι περιπέτειες ενός προσκυνητή” που πρόσφατα είχε εκδοθεί)
Και αυτά μου κίνησαν την περιέργεια και έτσι το 1962 (πιστεύω ότι ήταν μάλλον Μάιος, μετά το Πάσχα δηλαδή), ξεκίνησα και πήγα στο Άγιο Όρος. Τότε για να πάει κανένας στο Άγιο Όρος, έχρειάζετο πολύ κουράγιο γιατί τα αυτοκίνητα ήταν αργά. Τελικά διανυκτερεύουμε στην Ουρανούπολη, σε ένα ξενοδοχείο πρόχειρο, και την επομένη ημέρα πηγαίνουμε στις βάρκες μας. Πόσοι ήμασταν; δυο τρεις ιερείς και η αφεντιά μου. Εκεί μέσα γνώρισα για πρώτη φορά και τον πατέρα Γαβριήλ τον Διονυσιάτη. Μάλλον ήταν δεύτερη φορά γιατί με θυμήθηκε εκείνος, μου λέει:
Δεν ήρθες και ως διάκος στο μοναστήρι και σου είπα για τον άγιο Στέφανο; - Α, μάλιστα (θυμήθηκα ύστερα και εγώ, τέλος πάντων…) μου λέει:- που πας; - πάω εκεί (στον γέροντα Εφραίμ) -A... μου κάνει έτσι μονάχα, τίποτα δεν μου είπε)
Κι ύστερα περίμενα να έρθει το άλλο βαρκάκι από την Δάφνη. Ήρθε λοιπόν κατά τις 15:00, πήγαινε σιγά σιγά. Ήμασταν εγώ και ένας άλλος μοναχός μονάχα.. γουρ γουρ γουρ γουρ τέλος πάντων, φτάσαμε το απογευματάκι αργά. Τον φώναξε δυνατά: “Εφραίμ…” Βγήκε εκείνος με τις δύο παλάμες, κουνούσε το χέρι του, και έτσι λοιπόν ανέβηκα και εγώ σιγά σιγά και τον είδα… Με σκλάβωσε το χαμόγελό του, το πρώτο πράγμα δηλαδή που με σκλάβωσε ήταν αυτό…!
Και εν συνεχεία βέβαια η διήγηση, που άρχισε να μου μιλάει, και τι να σας πω δηλαδή; Εγώ έζησα πρωτόγνωρα πράγματα, τα είπα κιόλας και άλλες φορές, πρoτού (να τον γνωρίσω) εγώ δεν γνώριζα τέτοια πράγματα, δεν γνώριζα δηλαδή… με τόσους εφημερίους συλλειτούργησα εκεί στην Θεσσαλονίκη, στην Μηχανιώνα όταν υπήρχαν πανηγύρια, δεσποτάδες, κακό κλπ.. τέτοιο πράγμα εγώ δεν γνώριζα, τίποτα… Λοιπόν, τέσσερεις ώρες κράτησε περίπου η συνομιλία μας, ανέφερε και θεωρίες πολλές (μα πάρα πολλές) και όταν μου μιλούσε εξέρχετο από το στόμα του μία πρωτόγνωρη για εμένα άρρητη ευωδία… πω πω πω λέω, τι πράγμα είναι αυτό (!).. (Σαν θυμίαμα από τα γύρω κελία, αλλά εκείνα ήταν απομακρυσμένα!)
Όσο όμως προχωρούσε η πνευματική αναφορά των Θείων καταστάσεων (που εγώ άνοιγα το στόμα μου τέσσερις πιθαμές), τι να σας πω δηλαδή; Μου μιλούσε για τις Θείες καταστάσεις, για τον απλανή φωτισμό το νου, για την θέωση.. και όσο μιλούσε τόσο πλήθυνε η ευωδία αυτή, η ευφρόσυνος. Νόμιζα στην αρχή ότι ήμουνα μεθυσμένος, εκτός πραγματικότητος… Έτσι είδα εκείνη την στιγμή την γύμνια και την φτώχεια μου, τι να σας πω; Δηλαδή αισθάνθηκα, να γυμνώνεται ολόκληρος ο εαυτός μου και να φαίνεται γεμάτο πληγές και ύστερα γεμάτο κουρέλια, έτσι τον έβλεπα (τον εαυτό μου) μπροστά του, Και η διαφορά μας δεν ήταν μεγάλη, εγώ ήμουν τριάντα δύο (32 χρονών) και αυτός ήταν τριάντα τέσσερα (34 χρονών). Αυτή ήταν η πρώτη μου εμπειρία.
Κατόπιν ύστερα, στην Θεία λειτουργία το βράδυ, γιατί δεν κοιμηθήκαμε, απευθείας Θεία Λειτουργία! (άσε τι έζησα με την Θεία Κοινωνία (!) πρώτη φορά τέτοια πράγματα, τέλος πάντων μην πω!). Εν συνεχεία πήγα, το βράδυ μου έδωσε ένα κομποσχοίνι, ένα τριακοσάρι, (πω πω πω) σαν το είδα τρόμαξα και λέω: “και αυτό τι είναι; Πολυβόλο;.. Τι είναι αυτό;” Μου λέει: “σε κάθε κόμπο θα λες, Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησον με. Θα το κάνεις τέσσερις φορές και θα πέσεις να κοιμηθείς. Αυτό θα κάνεις κάθε μέρα μέχρι που να ξανασυναντηθούμε”. Δεν μου είπε τίποτε άλλο γιατί την άλλη μέρα έπρεπε να φύγω (το είχα σκάσει που λέμε χωρίς άδεια).
Λοιπόν, πήρα να πάρω το κομποσχοίνι, το κομποσχοίνι πήρε φωτιά (!) Ξέρετε τι θα πει φωτιά; φωτιές αληθινές οι οποίες δεν με καίγανε (!) Το πέταξε στην αρχή από τα χέρια μου, το ξανάπιασα ύστερα αλλά δεν έβγαζε πλέον φωτιές. Αυτό μου το μαρτύρησαν και άλλοι βέβαια και έτσι έχω μαρτυρία. Οι πρώτες αυτές ήταν οι εντυπώσεις.
Τα χαρακτηριστικά του γέροντα για εμένα, όσον καιρό τον έζησα διότι ήμουν εν δυνάμει (όπως είπε) υποτακτικός του, όχι εν ενεργεία, (Εν ενεργεία ήταν οι πατέρες που ήταν στην σκήτη στην Προβάτου, στην Φιλοθέου.) Λοιπόν, παντού τον έζησα τον γέροντα, παντού. Επειδή τότε είχα και υπέφερα από πολλούς πονοκεφάλους, (αγνώστου αιτίας, έχω πάει και στην Αγγλία για να κάνω εγχείριση) στις αναρρωτικές άδειες πήγαινα στο μοναστήρι εκεί, (για να μην ενοχλώ, να μην ενοχλούμε και από τους δικούς μου) και πήγαινα εκεί και έτσι μάθαινα πολλά. Πολλές φορές έμπαινα και στην τακτική των μοναχών (στην υπακοή των μοναχών) και έτσι έμαθα πάρα πολλά.
Όσα χρόνια τον έζησα, θα σας πω περιεκτικά, τι μου έκανε βαθιά εντύπωση! Πολύ μεγάλη και βαθιά εντύπωση, και νομίζω δεν την έχω συναντήσει σε κανένα γιατί δεν τους έχω ζήσει. Δεν έχω ζήσει ας πούμε, γνώρισα τον πατέρα Παϊσιο, τον πατέρα Πορφύριο, τον πατέρα Εφραίμ τον Κατουνακιώτη περισσότερο, αλλά δεν τους έζησα τους ανθρώπους. Κατάλαβα πέντε πράγματα αλλά δεν τους έζησα όμως όπως ζούσα τον γέροντα Εφραίμ από κοντά. Και έτσι λοιπόν εκείνο το οποίο μου έκανε εντύπωση και το οποίο χαρακτηρίζουν τον χαραχτήρα, του , πώς να το πω, την αγιότητα του, (τι να πω, δεν ξέρω πως αλλιώς να το πω, την οντότητα του;) την άκρα ταπείνωση! Μάλιστα ο άγιος Πορφύριος είπε ότι η ταπείνωσις του γέροντος Εφραίμ, ξεπέρασε το αγιολόγιο της εκκλησίας! Αυτός ο λόγος από έναν άγιο όπως είναι ο Άγιος Πορφύριος, είναι πάρα πολύ μεγάλος, την γνώρισα την ταπείνωση…
Και μάλιστα ένα γεγονός το οποίο δεν το ανέφερα θα το πω σήμερα! Φύγανε από την Προβάτορα και πήγανε στην Φιλοθέου, κατόπιν πολλών πιέσεων και παρακλήσεων των γεροντάδων εκεί και του πατρός Ευδοκίμου, να αναλάβουν την μονή Φιλοθέου (Πήγαν πράγματι, την παρέλαβαν.) Τις πρώτες μέρες εκεί είχανε για ψάλτη οι παλιοί οι Φιλοθεϊτες, είχανε έναν πατέρα Γεώργιο. Εκοιμήθη τώρα, ήταν σε μια καλύβα έξω από την Φιλοθέου. (ήταν τρεις τέσσερεις εκεί) Λοιπόν, ερχόταν και έψαλλε αυτός. Σε ένα εσπερινό Κυριακής, συμπτωματικά ήμουν παρών. Λοιπόν, ο γέροντας χτύπησε το τάλαντο, ήρθε πρώτος και είπε να αρχίσουμε. Άρχισαν λοιπόν και ύστερα από ένα τέταρτο εμφανίζεται και ο πατήρ Γεώργιος ο οποίος δεν πήγε να ψάλλει , περίμενε στην πόρτα (δεν μπήκε μέσα).
Τελείωσε ο εσπερινός, θα πηγαίναμε στην τράπεζα. Βγαίνει πρώτος ο γέροντας και ακολουθούμε. Και αρχίζει ο πατήρ Γεώργιος κάτι φωνές, κάτι βρισιές, ακατανόμαστες από στόμα μοναχού! Ακατανόμαστες, δεν μπορώ να σας τις πω… οι μοναχοί ήτανε έτοιμοι να ορμίσουν πάνω του να τον κάνουν κομμάτια! Λοιπόν, τους έκανε νόημα με το χέρι, (ο γέροντας Εφραίμ) κανένας δεν κουνήθηκε (δίπλα του ήμουν εγώ). Βλέπω τον γέροντα να πέφτει μπρούμυτα, να βάζει το κεφάλι στην γη και να ζητάει συγνώμη! Από ποιόν; Από ποιόν… Από τον πατέρα Γεώργιο! Έβροντος αυτός αλλά και εμείς όμως άφωνοι! Άφωνοι! Τι ταπείνωσις ήταν αυτή; Από τότε βέβαια δεν ξανάρθε (ο πατήρ Γεώργιος) και ανέλαβαν κανονικά οι πατέρες τις Φιλοθέου να ψάλλουν. Αυτό σας λέω για την ταπείνωση του!
Κατόπιν, είχε την μεγίστη των αρετών, την διάκριση. Διάκριση να ξεχωρίζει όλων των ειδών τους λογισμούς! Όλων των ειδών! Και τους πιο απόκρυφους ακόμα που μπορούσες να κρύβεις! Και τις παγίδες που έχουν οι λογισμοί! Υπάρχουν τέτοιοι λογισμοί γιατί όλο το κακό σήμερα και στην ανθρωπότητα ολόκληρη, προέρχεται από τις σκέψεις των ανθρώπων. Οι σκέψεις γίνονται έργα, ορίστε να το κακό πως μεγαλώνει... Λοιπόν, έτσι μεγαλώνουν και τα πάθη, έτσι μεγαλώνουν οι αδυναμίες, έτσι καλλιεργούνται τα κουσούρια και χίλια δυο άλλα πράγματα. Από που; Από τους λογισμούς! Οι λογισμοί, είτε θα μας οδηγήσουν στην ηδονή της σάρκας ή θα μας οδηγήσουν στον θυμό, στην οργή, στην αρπαγή! Και ο θυμός, κι η οργή κι η αρπαγή, σε πόσα πράγματα δεν οδηγούν; Σε χίλια δυο άλλα πράγματα. Λοιπόν, ακόμα και στη απιστία ύστερα φτάνουμε.
Κατόπιν τι είχε, ένα άλλο πράγμα… είχε αγάπη αληθινή, η οποία απλωνόταν σε ολόκληρο τον κόσμο! Ειδικότερα βέβαια, ήτανε ο απλανής διδάσκαλος της νοεράς προσευχής! Εάν δεν του έκανες υπακοή μέχρι τέλους, δεν μπορούσες να μπεις στον δρόμο της νοεράς προσευχής. Ήθελε απόλυτη υπακοή, απόλυτη καθαρότητα στις αισθήσεις και στους λογισμούς και στο φανταστικό μέρος της ψυχής του ανθρώπου. Απόλυτη (υπακοή)! Τι να σας πω, ένας αληθινός μοναχός με όλη την σημασία της λέξεως! Τέτοιοι δεν βρίσκονται σήμερα, (σπανίζουν και οι μοναχοί). Έχω ακούσει και έχω διαβάσει δεκάδες επιστολές, με τις οποίες κατακεραυνώνει κυριολεκτικώς τα πάθη και τις αδυναμίες των μοναχών. Δεν λογίζεται τίποτα, αλλά όμως λέγονται με τέτοιο τρόπο που φανερώνεται από πίσω ότι κρύβεται η αγάπη. Πράγματα που δεν μπορούμε εμείς ως γονείς, έστω και ως χριστιανοί αγωνιζόμενοι, με την εξομολόγησή μας , τον εκκλησιασμό μας, την Θεία μας κοινωνία, να τα καταφέρουμε στα παιδιά μας. Εκείνος το κατάφερνε, να μαλώνει και να οικοδομεί!
-Όλα αυτά που μας λέτε είναι πολύ συγκινητικά και πραγματικά μοναδικά για την μεγάλη αυτή μορφή του οσίου γέροντος. Μας είπατε ότι τον διέκρινε η ταπείνωση, η διάκριση, η αληθινή αγάπη και ότι ήταν απλανής διδάσκαλος της νοεράς προσευχής.
π.Στέφανος: Μάλιστα
- Είχε λοιπόν, θα λέγαμε, αναμφισβήτητα λάβει, όλα τα χαρίσματα του οσίου γέροντος του.
π.Στέφανος: Ναι, βεβαίως του οσίου γέροντος του. Και μπορώ να σας πω και κάτι άλλο! Δεν ξέρω για τον γέροντα, γιατί εγώ τον γέροντα Ιωσήφ (τον οσιότατο, τον όσιο σήμερα), δεν το γνώρισα. Σας είπα πήγα το 1962, ο γέροντας Ιωσήφ εκοιμήθη το 1959 (ούτε στην εκταφή δεν ήμουνα αφού πήγα Μάιο μήνα, επομένως δεν γνωρίζω). Το βιβλίο βέβαια που έγραψα, με όλα που μου έδωσε ο γέροντας τα οποία έβαλα σε μία τάξη, (δύο χρόνια το εργάστηκα, για να βγάλω αυτό το βιβλίο: "Ο Αγιος Γεροντάς μου, ο Ιωσήφ ο Ησυχαστής" ), τρεις φορές πήγα για να το δούμε μαζί και να το διορθώνουμε, ώσπου βγήκε τελικά με την μορφή που βγήκε).
Ήθελα να πω ότι (επειδή εγώ ζούσα), όταν πήγαινα να τον δω, εξομολογούσε κιόλας. Εξομολογούσε ειδικότερα στο Τορόντο, με το Καναδά και έμενα εκεί δεκαπέντε, είκοσι, εικοσιπέντε μέρες και εξομολογούσε εκατοντάδες, εκατοντάδες χριστιανών. Επειδή είχε απαγορευτεί (στον γέροντα Εφραίμ) να πηγαίνει (μετά το 2000 δηλαδή… όχι μετά το 2000, πόσο..), μετά το 2008 μου φαίνεται, του είχε απαγορευτεί να πηγαίνει στον Καναδά. Και έτσι λοιπόν όταν πήγαινα εγώ, πήγαινα στο μοναστήρι του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, στο γυναικείο της Αλεξίας (ηγουμένης Αλεξίας) και εκεί εξομολογούσε τον κόσμο που έρχονταν. Τι διαπίστωσα, συγνώμη που θα πω τώρα κάτι πράγματα, τα οποία τι να σας πω τώρα, δεν ξέρω αν θα τα πιστέψουν κιόλας αυτά που θα πω αλλά θα τα πω γιατί τα έζησα! Έζησα την αορασία! Ξέρετε τι θα πει αορασία;
-Να μας εξηγήσετε..
π.Στέφανος: Να τον βλέπεις μπροστά σου και να τον χάνεις! Ύστερα από πέντε λεπτά, να μπροστά σου πάλι! Πως γίνεται αυτό, μπορείτε να μου πείτε; Μπορούν να μου πουν όλοι οι πατέρες οι οποίοι μπορεί να έχουν κάποια πείρα σχετική, (είτε από το Άγιο όρος είτε από τον κόσμο) να με πάρουν τηλέφωνο και να μου πουν πως γίνεται αυτό; (!) Και είναι δεύτερο χάρισμα, το οποίο είχε ο Άγιος Μάξιμος ο Καυσοκαλυβίτης. Ξέρετε τι χάρισμα είχε ο άγιος;
-Να σας ακούσουμε γέροντα, πέστε μας
π.Στέφανος: να μπορεί να περπατάει από την μία κορυφή του βουνού στην άλλη, πετώντας!
-Αυτό ήταν κάτι που είχε και ο γέροντας;
π.Στέφανος: Α Μπράβο! Γιατί ο γέροντας ήταν εδώ (ήταν δηλαδή, πώς να σας το πω τώρα..), ήταν στο μοναστήρι του, έτσι; και ένα βράδυ ήταν στο σπίτι μου!
-Μάλιστα
π.Στέφανος: Να δείτε τι γινόταν στον Καναδά, πόσες φορές έγινε αυτό! Για την Αμερική δεν γνωρίζω, γιατί στην Αμερική δεν είχα κάνει άλλα ταξίδια, εκτός από το Σικάγο δεν είχα πάει πουθενά αλλού, ενώ στο Τορόντο είχα περισσότερες επαφές με τους χριστιανούς. Και εκεί άκουσα πάρα πολλά πράγματα! από τόπο σε τόπο! Δηλαδή, από την Αμερική στην Ελλάδα! Από την Αριζόνα, ο γέροντας να είναι εδώ! (στην Ελλάδα), το βράδυ κυρίως! Όλα αυτά ήτανε βραδινά.
- Αυτό γινότανε σε κάποιες συγκεκριμένες περιπτώσεις που έκρινε ο γέροντας ότι υπήρχε μεγάλη ανάγκη;
π.Στέφανος: Ειδικότερα στο να λυθούν κάποια προβλήματα. Ναι, βεβαίως!
-Μάλιστα
π.Στέφανος: Μέσα στον Καναδά, ενώ γνωρίζανε όλοι ότι ήταν στο σπίτι της κυρίας Αθηνάς (ας πούμε), το ίδιο βράδυ ήταν και στο σπίτι του κυρίου Κυριάκου (ας πούμε). Και αρχίζει το βράδυ ο γέροντας (λέει) και μου μίλησε και μου είπε και αυτό και αυτό κτλ Έρχεται το πρωί, καλά (λέει), πότε ήρθε , πότε χτύπησε την πόρτα, ξέρω εγώ; (λέει) Mε σκούντησε, με ξύπνησε και είπε και ύστερα λέει, έφυγε! Εσύ (του λέω), δεν τον έβγαλες έξω; Εμ δεν πρόλαβα (λέει), εξαφανίστηκε!
Δηλαδή, εγώ έκανα ένα λάθος! Όταν μου διηγόντουσαν τέτοια πράγματα έπρεπε να καθίσω να γράψω και τα ονόματα αυτών των ανθρώπων. Όνομα, επώνυμο και από ποιο σε ποιο σπίτι γινόταν αυτό! Ένα που ενθυμούμαι (αν επιτρέπεται να το πω), επιτρέπεται κύριε… ;
-Εμείς με πολύ χαρά θέλουμε να ακούσουμε σήμερα, αυτός είναι ο σκοπός της επικοινωνίας μας.
π.Στέφανος: Λοιπόν, μία κυρία ονόματι Ελευθερία (δεν θυμάμαι το επώνυμο της, δυστυχώς.. σας είπα να, αυτό, δεν κράτησα σημειώσεις), ο άνδρας της ήταν κάπως βαριά στο νοσοκομείο άρρωστος , στον Καναδά. Σε αυτό το νοσοκομείο έχω πάει και εγώ και έχω εξομολογήσει εκεί έναν γεροντάκο, ο οποίος ήταν πατέρας ενός ιερέως από την Φιλοθέου. (Και πήγα και τον εξομολόγησα, το ξέρω επομένως αυτό το νοσοκομείο […] το ξέρω καλά.) Σε αυτό λοιπόν το νοσοκομείο ήτανε ο κύριος αυτός, ο κύριος Ανδρέας (αν δεν απατώμαι.. ναι, Ανδρέας)
Παρακάλεσαν τον γέροντα (Εφραίμ) να πάνε την επομένη ημέρα να τον εξομολογήσουν. Ρώτησαν τους γιατρούς και είπαν μετά τις 11πμ, για να περάσουν το πρωί οι γιατροί, που κάνουν την πρωινή επίσκεψη, και μετά ήτανε ελεύθεροι. Δυστυχώς εκεί, πολύ φτωχά και δημόσια, ήταν ανά τέσσερα, ανά πέντε, ανά έξι κρεβάτια και τα χώριζαν μεταξύ τους με κουρτίνες (με παραβάν και κάτι τέτοια). Και γινότανε η εξομολόγηση έτσι, (όπως την έκανα και εγώ). Άλλωστε οι άλλοι δεν ήξεραν αγγλικά και εμείς μιλούσαμε ελληνικά. […]
Συμφώνησα με τον γέροντα,”καλά” μου λέει ο γέροντας , “παιδάκι μου, πηγαίνετε εσείς στις έντεκα, και θα έρθω και εγώ. Θα με φέρει ο τάδε”. Πήγανε το πρωί στις 11πμ στο νοσοκομείο, […] δεν ήτανε γεμάτο το δωμάτιο , δεν είχε και τις έξι κλίνες, είχε μόνο τις τρεις. Πήγαν, τον είδαν εκεί, τον χαιρέτησαν, (χαρούμενος ήταν αυτός γελαστός, “καλώς τους” ξανανεωμένος!) και του λένε:
- “Ανδρέα πως είσαι έτσι; πω πω θα χαρεί και ο γέροντας τώρα που θα έρθει και θα σε βλέπει” - “Αμ για αυτό είμαι χαρούμενος, γιατί ήρθε ο γέροντας!”
-“Πως ήρθε;” -“Καλοκαίρι είναι, έκανε πολύ ζεστή, ανοίξαμε λίγο το παράθυρο να πάρουμε αέρα, μας το άνοιξε λίγο η νοσοκόμα, και βλέπω όπως είμαι ξυπνητός τον γέροντα να μπαίνει από εκεί μέσα να κατεβαίνει κάτω στο πάτωμα”
- Καλά, από το παράθυρο στο πάτωμα; - E δεν ξέρω, κατέβηκε… ήρθε κοντά μου, έβαλε το πετραχήλι και τα είπαμε την ώρα που οι άλλοι δυο κοιμόντουσαν. Και εξομολογήθηκα και είμαι τώρα μια χαρά!
-Κι ύστερα τι έγινε; - Ύστερα έφυγε! - Πως έφυγε; -Από το παράθυρο…
Μα το παράθυρο αν ήταν στον 8ο όροφο, πόσο ύψος έχει από το έδαφος; Εκεί δεν έχουν μπαλκόνια, μπορείτε να μου πείτε; Αυτό το άκουσα από το στόμα της κυρίας Ελευθερίας. Θέλω να πω δηλαδή, είχε και αυτό το πολύ πολύ μεγάλο χάρισμα να μεταβαίνει από τόπο σε τόπο!
Ήμουνα κάποτε στην Αριζόνα. Ένας κύριος είχε βγει από την ιερά εξομολόγηση και πήρε τηλέφωνο στο Άγιο Όρος, στην Μονή Φιλοθέου, να πει σε κάποιον μοναχό εκεί που τον γνώριζε καλά, […] να του πει το χαρούμενο γεγονός (ότι εξομολογήθηκα, ελάφρωσα, τακτοποιήθηκα κλπ). Του λέει ο μοναχός: “ποιος γέροντας, αφού ο γέροντας είναι εδώ! Είναι εδώ επάνω, έχει σύσκεψη με τους γραμματείς εκεί” “τι λες; αφού και εγώ τώρα βγήκα, πριν πέντε λεπτά!” […] “Έλα πάτερ (π.Στέφανε) και εσύ να δούμε από το παράθυρο, είναι μέσα; εξομολογεί άλλον;” Κοιτάξαμε στο παράθυρο και όντως, ο γέροντας εξομολογούσε! Μπορείτε να μου πείτε πως έγινε αυτό; Μπορούν να μου πουν όλοι αυτοί που με ακούν τώρα πως έγινε αυτό; Εκτός αν εγώ είμαι πλανεμένος, με κατηγόρησαν και για πλανεμένο… όχι μία φορά! και δυο και τρεις και πέντε και δέκα! Και για τρελό και για χαζό και για ονειροπαρμένο και δεν ξέρω εγώ τι άλλο..!).
Δεν με ενδιαφέρει, εγώ είμαι 90 χρονών, σε λίγο καιρό ο καλός Θεός θα με πάρει, θα φύγω, όπως Αυτός Δώσει, ό, τι Θέλει! Σημασία έχει τι έζησα εγώ και που θα ήθελα να τα ζήσουν όλοι οι χριστιανοί, μηδενός εξαιρουμένου! Για να καταλάβουν τι εστί Βασιλεία του Θεού, μέσα στην ψυχή του ανθρώπου. Διότι η φράσης: «Ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντός ὑμῶν ἐστιν» είναι αληθινή πέρα για πέρα αληθινή!
Βλέπει κανένας, εξαιτίας της δικής του καθαρότητος (εφόσον είναι καθαρός), αισθάνεται και βλέπει με τα μάτια της ψυχής του, την καθαρότητα του Θεού! Την καθαρότητα των αγγέλων, την καθαρότητα αγίων! Τα βλέπει αυτά! Τα βλέπει… τώρα πως τα βλέπει, δεν ξέρουμε, αλλά τα βλέπει… Ύστερα συνέρχεται και κλαίει, τι άλλο να σας πω, συγχωρείστε με.. θα με πιάσουν τώρα τα κλάματα και εμένα.. ας το καλό στα 90(χρόνια)… Με συγχωρείτε…
-Πάτερ Στέφανε, όλα αυτά που μας λέτε είναι συγκλονιστικά πραγματικά! Τα ζήσατε αρκετοί άνθρωποι κοντά στον γέροντα, ειδικά αυτά τα τελευταία που μας είπατε για την μετάβαση από τόπο σε τόπο. την ταυτόχρονη παρουσία του σε διάφορα σημεία. Μπήκατε ποτέ, σας είχε έρθει ποτέ ο λογισμός να το κουβεντιάσετε μαζί του ή δεν χρειαζόταν καν να το κουβεντιάσετε;
π.Στέφανος: Όχι, κοιτάξτε, ήμουνα από εκείνους τους ανθρώπους τους κληρικούς, που στον γέροντα δεν έκανα ποτέ ερωτήσεις.
-Και δεν χρειαζόταν προφανώς, έτσι;
π.Στέφανος: Δεν έκανα ερωτήσεις πνευματικού είδους που αφορούν τον ίδιο. Ό, τι ήθελε να μου πει, μου το έλεγε εκείνος. Εγώ απλώς περίμενα! Αν δεν μου έλεγε τίποτα, δεν μου έλεγε τίποτα.. Για τα πεζά πράγματα να ρωτήσω, ναι.. τι κάνουν οι πατέρες, τι κάνει εκείνος, ναι.. ρωτούσα κάτι τέτοια απλά πράγματα αλλά πνευματικής φύσεως πράγματα δεν ρωτούσα. Όμως ορισμένες φορές , επειδή μου μεταβίβασε, όχι μόνο την τέχνη σωτηρίας αλλά και την εμπειρική θεολογία, μια άλλη θεολογία, όχι αυτή των πανεπιστημίων, των βιβλίων και των γνώσεων, μία άλλη […]
H Απομαγνητοφώνηση, από την αρχή της συνέντευξης και μέχρι το 33:00 λεπτό,έγινε από την ομάδα στο viber: ΟΡΘΟΔΟΞΑ, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ&ΩΦΕΛΙΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.